Dag 11, 21 juli
Vandaag is het doel: op tijd zijn voor Antilope Canyon om 14u30 en daarvoor willen we ook graag Monument Valley bezoeken.
Het wordt een dagje met het oog op ons uurwerk. Het positieve is wel dat we een uur winnen want we rijden van Utah naar Arizona, dat is 1u tijdsverschil.
We rijden doorheen Monument Valley. Weer ben ik verwonderd dat dit weer een cadeau is van de natuur.
Het is prachtig om dit te aanschouwen. De kinderen kunnen het ook waarderen. Zij hebben een miniboekje waar ze vanalles in moeten zoeken en beantwoorden.
Ze hebben ook een kleine wet te leren.
Eens we rond zijn, kunnen ze hun boekje laten controleren door de dame aan de infodesk.
Ze controleert het boekje heel erg in detail.
Had ik niet echt verwacht, maar wel spannend voor ons gastjes.
Warre en Oona moeten hun wet opzeggen, dus een klein beetje scoutsgevoel, hier ver weg en dan ontvangen ze met veel trots hun badge van ‘Junior Ranger’.
Ondertussen tikt de klok.
We maken een korte stop in de supermarkt van Kayenta. We vertoeven tussen allemaal Native Amerikanen. Het vrouwtje achter ons aan de kassa vraagt van waar we komen.
En leert ons ‘tot ziens‘ in het Navajo en dat is: ‘hakoné’
Ondanks het feit dat we al even in Arizona zijn, blijft het uur van de auto, gps en onze gsm’s gelijk.
We checken alles 3 dubbel, maar we kunnen geen verandering van tijd waarnemen.
Tot ik hét idee krijg om op onze Amerikaanse goedkope klapgsm te kijken en yes, daar zien we de correcte tijd en zijn we ‘oef’ op tijd voor onze guided tour van Antilope Canyon.
We kunnen zelfs vroeger aansluiten.
We voelen ons op safari. In een open 4x4 worden we naar de Upper Antilope Canyon gebracht.
Het stof waait op en al gauw kraakt er zand tussen mijn tanden.
In kleine groepjes van 12 worden we door de
kloven geleid. Onze gids geeft super interessante uitleg en is heel enthousiast, hij toont ons waar we mooie foto’s kunnen maken.
Ik vind dit natuurlijk fenomeen echt super mooi en interessant, maar ik voel me weer een beetje zoals bij het Vrijheidsbeeld, als toeristen gepropt in de canyon, maar dit keer is het er wel aangenaam vertoeven.
Het is er koel en overal waar je kijkt, merk ik verwondering. Dat deze canyon er gekomen is door de jaren heen door water dat insijpelt in een duin van kristallen en zand, en door de wind verhard en mooie kloven maakt.
Prachtig van moeder natuur.
We zetten onze weg verder naar ons hotel in Page, een kwartiertje van de Antilope Canyon.
Maar we zien een Walmart (grote supermarkt) en daar droomt Warre al een jaar van om ‘Dixies’ broeken te gaan halen voor slechts 20 dollar terwijl die broeken in de skatewinkels voor 60€ verkocht worden. Wel vinden al snel het kleinste maatje en ze passen wonderwel.
We kopen nog wat fruit, vers beleg en lekkere broodjes en veel water.
Na ons heerlijk belegd broodje gaan we terug richting zwembad en daarna een beetje chillen op bed.
Morgen terug een rustig dagje en richting Las Vegas.
Hakoné!